MERIDIJANI U LJUDSKOM ORGANIZMU - tačke koje odgovaraju glavnim unutrašnjim organima

Meridijani u ljudskom organizmu

Meridijani u ljudskom organizmu nisu uvek bili tako definisani. Ipak, u dalekoj prošlosti primećeno je da na se telu bolesnog čoveka mogu pronaći delovi, čijim se pritiskanjem javlja bol. One su smeštene po linijama koje su nazvane meridijanima ili kanalima. Zatim je otkriveno da tačke i kanali odgovaraju glavnim unutrašnjim organima. Istočna medicina izdvaja u organizmu čoveka dvanaest sistema koji vrše 12 osnovnih fizioloških funkcija. Oni nose naziv meridijan.

Svaki meridijan se zove prema organu koji određuje njegovu funkciju. U skladu sa teorijom. Jin-Jang, meridijani formiraju 6 parova. Tako postoji 6 jin-skih meridijana i 6 jang-skih.

Jin meridijani u ljudskom organizmu odgovaraju organima koji vrše funkcije sakupljanja, čuvanja i prerade materija i energije u organizmu. To su puni organi: pluća, slezina, srce, bubrezi, perikard i jetra.

Jang meridijani u ljudskom organizmu odgovaraju šupljim organima koji vrše funkcije razmene materija, izlučivanja. To je debelo i tanko crevo, mokraćna bešika, trostruki grejač, žučna kesa.

Tako 12 kanala pokrivaju površinske i unutrašnje delove ljudskog tela. Glavnih 12 meridijana se poklapaju sa sistemom pet elemenata U-Sin.

Svaki par, koji se sastoji od jednog Jin i jednog Jang-meridijana, odgovara određenom elementu ciklusa U-Sin.

Stanje svakog meridijana-sistema može se karakterisati, u skladu sa teorijom Jin-Jang, višak ili manjak. To se ogleda, sa jedne strane u funkciji organa-sistema, a sa druge strane – u sposobnosti sprovođenja meridijana kao kanala.

Ako se organ nalazi u granicama normale, to jest u ravnoteži, energija protiče kroz kanal koji njoj odgovara bez zadržavanja u skladu sa dnevnim ritmom. Ali ako je funkcija poremećena, meridijan „se začepljuje“, tok energije u njemu je poremećen, on može da postane podložan bolestima, mišićne grupe kroz koje prolazi postaju napregnute, što otežava protok energije.

S druge strane, ako poboljšavamo stanje kanala, postižemo u njemu normalni prolaz energija, mi samim tim možemo uticati na funkciju fiziološkog sistema kojem taj meridijan odgovara. Duž linije meridijana smešten je sistem biološki aktivnih tačaka. To su mesta kroz koje je meridijan energetski povezan sa tokovima energije koji okružuju čoveka. Delujući na te tačke prema određenom pravilu, mi možemo postići poboljšanje stanja meridijana.

Energija cirkuliše sistemom meridijana u skladu sa dnevnim ritmom. Svaka 2 sata energija u određenom meridijanu dostiže svoj maksimum. U to vreme najaktivniji je odgovarajući fiziološki sistem i taj meridijan je najosetljiviji za spoljni uticaj.

Isto pravilo se odnosi i na godišnji ciklus. Svakog od 12 meseci određeni meridijan dostiže svoju maksimalnu aktivnost

Unutrašnja energija cirkuliše u 12 osnovnih meridijana i stupa, s jedne strane, u kontakt sa organima, a s druge, preko tačaka na meridijanu, sa spoljnom sredinom. Zato od stanja tačaka umnogome zavisi stanje meridijana i kretanje energije po njemu, prijem energije spolja i njen prenošenje do unutrašnjih organa. Energija Či cirkuliše po meridijanu i zahvata organe po strogo određenom redosledu.

Kruženje energije počinje od meridijana pluća. Energija redom prolazi kroz svih 12 meridijana (2 jin i 2 jang itd.) za 24 časa, odnosno u toku jednoga dana. Tako, počinjući da cirkuliše od meridijana pluća na kome se maksimum energije zapaža u 3-5 časova ujutro, energija prelazi u meridijan debelog creva (5-7 časova) itd.

Svih dvanaest parnih kanala je povezano naizmeničnim prolaženjem vitalne energije Či kroz njih. Ti kanali su neodvojivi deo anatomsko-funkcionalnog pojma „organ“, svojstvenog istočnoj medicini. Unutrašnja Či cirkuliše u zdravom organizmu kroz stalnih dvanaest kanala završavajući krug za 24 časa. Prema tome, svaki kanal ima periode maksimalnog i minimalnog napona energije.